poprostumadusia.pl

blog o książkach, podróżach i Krakowie

Alt Sidebar
Random Article
Search
  • Podróże
  • Lifestyle
  • Książki
  • Jedzenie
  • Kraków
  • Rowerem
  • Podróże
  • Lifestyle
  • Książki
  • Jedzenie
  • Kraków
  • Rowerem

No Widgets found in the Sidebar Alt!

  • Kraków

    Rzuć wszystko i chodźże na wschód słońca na Kopiec Krakusa!

    20/06/2021 /

    Lato wybuchło z całych sił… i nie przyniosło powiewu optymizmu i chęci do działania. Postawiłam jednak na metodę małych kroczków, więc powoli wracam do pisania. Ostatnie dni obfitowały w wiele zdarzeń, ale między innymi wybraliśmy się w przerwie między meczami…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Podróże

    Hiszpańskie opowieści: migawki z lipca + 6 urodziny blogaska!

    27/07/2019 /

          Końcówka lipca oznacza, że minęła już połowa wakacji, ale nie tylko, gdyż jest to też czas, w którym blogasek obchodzi swoje urodziny. Dokładnie 25 lipca sześć lat temu napisałam swojego pierwszego posta tutaj i tak jakoś poszło…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Podróże

    Hiszpańskie opowieści: migawki z czerwca!

    23/06/2019 /

           Wróciliśmy! Nasze wielkie hiszpańskie wakacje dobiegły końca! I przyznam szczerze, że były to niezwykle wyczerpujące dni, ale też szalenie satysfakcjonujące. Hiszpania, po raz kolejny, pokazała swoje cudne oblicze, mimo iż pogoda nie zawsze dopisywała. A na pewno…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Kraków

    Mój własny Kraków: majówka w ZOO i co się w nim zmieniło po pięciu latach ;)

    16/05/2019 /

           Ależ nam ten maj niemajowy się zrobił. Strasznie słaba ta wiosna, ciągle mam wrażenie, że na nią czekamy i doczekać się nie możemy. Podobnie było w długą tegoroczną majówkę, więc wszelkie nasze plany wyjazdowe wzięły w łeb…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Lifestyle

    Żeby 2019 nie był gorszy! :)

    31/12/2018 /

           Sylwester! Kończymy rok 2018 i z nadzieją witamy dzisiaj w nocy ten nowy – 2019! Witamy z nadzieją, że będzie dla nas łaskawy i wiarą, że nie będzie gorszy niż ten, który dzisiaj żegnamy. Osobiście nie mogę…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Podróże

    Podróż jak ze snu: Dubaj nocą.

    12/08/2018 /

           Nigdy nie ukrywałam, że nie przepadam za sierpniem, a tegoroczny zdecydowanie nie zmieni mojego nastawienia. Jak ktoś na bieżąco śledzi moje SM, to wie, że posypał nam się Sancho i od półtora tygodnia ciągle coś się z…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Podróże

    Podróż jak ze snu: tańczące fontanny w Dubaju.

    15/07/2018 /

          Skończył się czerwiec, zaczął się lipiec i już przeleciała go połowa, a mnie dalej nic się nie chce. Powiem Wam, że wcale nie jest to przyjemny stan i strasznie ciężko się zmobilizować, żeby zrobić coś konstruktywnego. I…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Podróże

    Podróż jak ze snu: migawki z Dubaju.

    27/05/2018 /

         Ależ zamotany i zmienny ten maj jest. Dzisiaj nie będę się wyjątkowo długo rozpisywać, bo jeszcze nie czuję się na siłach, chciałabym Wam jednak pokazać kolejne migawki. Po wyprawie do Czech wróciliśmy na dosłownie kilka dni do Krakowa,…

    czytaj dalej
    By Madusia
123

Kilka słów o mnie

książki.
podróże.

a w skrócie:
obecnie w Krakowie.
lat 38.
oczy niebieskie.

w razie pytań:
kontakt@poprostumadusia.pl

Tagi

andaluzja (16) andora (2) beskidy (2) bieszczady (4) chorwacja (24) czechy (5) galicja (6) grecja (2) góry (35) hiszpania (33) jaskinia (3) jezioro (11) jura (6) kantabria (1) kastylia - la mancha (8) kastylia-leon (1) korona gór polski (15) kraj basków (3) kujawsko-pomorskie (3) la rioja (2) lombardia (4) mazury (5) miasto (53) mierzeja wiślana (6) morawy (3) morze (37) pieniny (2) podlasie (2) podsumowanie (5) polska (63) premiera (104) recenzja (297) stolice europejskie (6) sudety (8) szlak orlich gniazd (3) słowacja (3) tatry (9) toskania (11) warmia (4) wiatraki (4) włochy (17) zamek (11) zapowiedzi (41) zea (5) żagle (18)

Archiwa

Meta

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

poprostumadusia

Jak zapatrujecie się na książki pisane w duetach? Jak zapatrujecie się na książki pisane w duetach? Osobiście nie przepadam za nimi, ale wiadomo, że od każdej reguły są wyjątki. I dzisiaj recenzja jednego z nich!

Były korespondent wojenny marzy o ciszy i spokoju, więc zupełnie nie spodziewa się, że trafiając do biura w bytomskiej kamienicy,  będzie się działo więcej niż na niejednej misji. Marcin Lorenc chciał tylko napisać książkę, a dostał chaos, dziwaków na każdym piętrze i poziom adrenaliny, który spokojnie wystarczyłby na trzy wojny. A przecież Bytom to podobno najmilsze miasto w Polsce.

W „Najmilszych” Chmielarz i Ćwiek udowadniają, że największą siłą opowieści są ludzie. Lokatorzy tej kamienicy to galeria barwnych osobowości, dzięki którym akcja pędzi na złamanie karku. A narratorem w tym całym chaosie jest duch jednego z mieszkańców, który domaga się odkrycia prawdy o swojej śmierci. Tu naprawdę może się wydarzyć wszystko.

I o dziwo, to działa! Nawet gdy historia zahacza o absurd, całość składa się na świetny, oryginalny kryminał, od którego trudno się oderwać. To idealna książka na jesienne wieczory, bowiem grzeje lepiej niż kocyk, bawi, trzyma w napięciu i funduje ocean endorfin, zwykle brakujących nam w listopadzie.

A moją ulubioną postacią jest gangster-coach. Tak, BYTOM MA TAKICH. I tak, jego metody są niezwykle skuteczne. I absolutnie szalone. 

Kupuję ten klimat! Podoba się dla mnie! Czytajcie!

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @wydawnictwo_wab 

#recenzjaksiazki #czytamirecenzuję #czytampolskieksiążki #czytampolskichautorów #czytajpolsko #polskiebookstagramy #polskibookstagram #czytaniejestsuper #czytamkryminały #ksiazkanadzis #ksiazkanaweekend
Czy pielgrzymka może być tematem komedii? Mateusz Czy pielgrzymka może być tematem komedii? Mateusz Glen udowadnia, że tak wysyłając Tą Jedną Ciotkę na taką właśnie wyprawę! Zapnijcie pasy, bo to prawdziwa jazda bez trzymanki.

Ciotka, Beata i Kubuś ruszają pieszo z Gdyni do Częstochowy, a pomimo doskonałego przygotowania (Ciotka i jej wypchane walizy!), to nikt nie mógł przewidzieć ukąszenia żmii, rękoczynów Ciotki wobec burmistrza ani też najważniejszego - zaginięcia Czarnej Madonna, będącej celem rokrocznych sierpniowych pielgrzymek do Częstochowy.

I kto ratuje sytuację? Oczywiście CIOTKA.
W przebraniu zakonnicy, z tupetem, znajomościami i pełnym przekonaniem, że świat trzeba naprawić natychmiast. Nie straszny jej koncert na Błoniach czy tajne akcje w klasztorze, a wszystko to utrzymane w konwencji totalnego absurdu i humoru,, przy którym trudno powstrzymać łzy śmiechu.

Ta książka to świetna parodia współczesności- pełna szczerości, czułości, prześmiewczego tonu, ale i refleksji o samotności, przemijaniu i potrzebie bliskości. A sama Ciotka, no cóż. Bywa irytująca, bywa urocza, ale jedno jest pewne - nie da się o niej zapomnieć. Chociaż czuję, że raczej byśmy się nie polubiły.

Jako rodowita częstochowianka daję okejkę! Czytajcie! 

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @znakjednymslowem 

#recenzjaksiazki #recenzentkaksiążek #czytamirecenzuję #czytajpolsko #czytampolskichautorów #zdjeciedlaksiazki #ksiazkoweklimaty #polskibookstagram #polskiebookstagramy #polskibookstagramer
Co powiecie na zamianę szarej codzienności na życi Co powiecie na zamianę szarej codzienności na życie w pięknym Belize? Brzmi jak marzenie c’nie?

W „Mrocznej lagunie” to marzenie szybko przeobraża się w niepokojącą i emocjonalną podróż, od której naprawdę trudno się oderwać.

Laelia Wylde wraz z partnerem i dziećmi ucieka od wielkomiejskiego chaosu, by zaopiekować się schorowanym ojcem, a także by wreszcie spełnić swoje kulinarne marzenie o własnej restauracji. Belize to jednak nie tylko piękne plaże, a życie w prawdziwej dżungli ma swoje reguły - surowe, niebezpieczne i absolutnie nieprzewidywalne.

Nie spotkałam jeszcze takiej książki, bowiem autorka pokazała świat osoby niedosłyszącej. Dialogi są zapisane tak, jak Laelia je słyszy, pozbawione sylab i niepełne, dzięki czemu robią ogromne wrażenie, sprawiając, że dosłownie wchodzimy w jej perspektywę. Tak proste, a tak poruszające! Genialne, naprawdę!

W tej historii nic nie jest oczywiste: ani relacje rodzinne, ani bezpieczeństwo bohaterów czy nawet to, komu można zaufać. Dżungla staje się tu pełnoprawnym bohaterem, kapryśnym, dzikim, pięknym i groźnym jednocześnie, nie biorącym jeńców i nie pytającym o zdanie. Raj szybko okazuje się pułapką, w której niezwykle łatwo można się zagubić. I nie odnaleźć.

„Mroczna laguna” to mocny thriller psychologiczny o miłości, zdradzie, chciwości i walce o siebie, szczególnie wtedy, gdy los wydaje się grać przeciwko nam. Lealia zaś to bohaterka, która zostaje na długo w naszej pamięci. Zdecydowanie warto ją poznać!

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @wydawnictwosoniadraga 

#recenzjaksiążki #recenzujęksiążki #zdjeciedlaksiazki #jesienneklimaty #ksiazkanadzis #książkanajesień #polskiebookstagramy #czytaniejestfajne #kochamczytać
Jak Wam mija poniedziałek? W Krakowie deszczowo, c Jak Wam mija poniedziałek? W Krakowie deszczowo, ciemno, zimno, mnie męczy gorączka przed okresem i wahania nastrojów godne divy operowej. Łatwo nie jest, ale moje motto ostatnich dni - „małymi kroczkami” - sprawdza się doskonale!

Kasia Puzyńska porzuciła ostatnio bezpieczne Lipowo i zaprezentowała nową serię kryminalną, którą rozpoczyna powieść „Nic takiego” - tytuł mocno przewrotny, chciałoby się rzec.

Historia zaczyna się klasycznie: od denata, który w Prologu jeszcze żyje i dzieli się przeczuciem nadciągającej śmierci. I to on zrzuca na czytelnika pierwsze zadanie: kto zawinił? Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, gdy wychodzi na jaw, że mężczyzna i tak był śmiertelnie chory, a tuż przed śmiercią planował zmienić testament. I kluczowe pytanie - czy zmienił?

W centrum śledztwa stoi duet podkomisarzek z piaseckiej komendy - Michalina Murawska powracająca do podwarszawskiej jednostki oraz Kaja „Piggy” Dalke - kobieta mocno specyficzna, nieoczywista, momentami irytująca (zarówno Michalinę, ale mnie chyba bardziej). Jednak kontrast między nimi robi robotę, chociaż nie wszystko od razu zagrało.

Do tego dochodzi charyzmatyczny prokurator Grzegorz Hala z własnym bagażem tajemnic i anonimów, które mogą wywrócić jego życie do góry nogami. A jakby tego było mało, to w sprawę miesza się podcasterka, której nic nie ogranicza i która potrafi wywołać więcej chaosu niż niejeden policjant. Szczególnie że jest też powiązana ze sprawą osobiście. Strasznie tu momentami gęsto się robi.

„Nic takiego” jest przykładem nie tylko ciekawego kryminału, ale także rozwoju samej autorki, która z coraz większą precyzją i głębią kreśli psychiczne aspekty postaci. Wszystko to perfekcyjnie uzupełnia swoimi charakterystycznym lekkim piórem, które pozwala nam się nie pogubić w nadmiarze bohaterów i zwrotach akcji.

„Nic takiego” to naprawdę COŚ, aczkolwiek w moim serduszku nadal tkwi Lipowo. Widzę tu jednak ogromny potencjał na bardzo mocną serię. Zdecydowanie warto mieć ją na uwadze!

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @proszynski_wydawnictwo 

#recenzjaksiążki #recenzentka #takczytam #polskiebookstagramy #czytajpolsko #książkoholiczka
Macie swoje czytelnicze guilty pleasure? Ja mam og Macie swoje czytelnicze guilty pleasure? Ja mam ogromną słabość do młodzieżówek z motywem dark academy - zaczytuję się nimi pasjami, aczkolwiek mało o nich piszę. Czas to zmienić!

Sade Hussein po śmierci ojca ucieka z tytułowej klatki prosto w ramiona restiżowej Alfred Nobel Academy. Szkoła miała być dla niej nowym startem, szansą na normalność, ale już pierwszej nocy znika jej współlokatorka, a oficjalna wersja wydarzeń wydaje się być szyta zbyt grubymi nićmi.

Sade szybko odkrywa, że idealny wizerunek akademii to tylko fasada. Pod spodem kryją się tajemnice, kłamstwa, brutalna presja rówieśnicza i „przyjaźnie”, które mają drugie dno. A w świecie, gdzie każdy ma telefon, wszystko można nagrać, zmanipulować i bezrefleksyjnie użyć przeciwko komuś. To nie jest proste czasy dla dorastających nastolatków - na szczęście mnie to ominęło, kiedyś było łatwiej, chociaż wtedy tak nie myślałam.

Autorka z ogromną wrażliwością pokazuje lęki i zmagania współczesnych nastolatków dotyczących wykluczenia, kryzysów emocjonalnych, tożsamości płciowej, żałoby czy przemocy psychicznej. Zarówno poruszanych tematów jak i bohaterów jest naprawdę sporo, ale wszystko ładnie się tu skleja w jedną całość. I chociaż momentami pojawia się tu nutka moralizatorstwa, całość robi dobre wrażenie i naprawdę zmusza do refleksji.

„Ptaki w klatce” to wartościowa, mocna i zaskakująco dojrzała powieść, dzięki czemu nie tylko młodzież będzie zachwycona tą lekturą. Dla mnie stała się doskonałym przerywnikiem od cięższych thrillerów, aczkolwiek lekko też tu nie jest. 

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @books4ya 

#kącikniedzielnychrecenzji #takczytam #psychologicalthriller #missinggirl #schoolsecrets #darkya #polskiebookstagramy #recenzjaksiążki #recenzentkaksiążek #czytelniczka #książkara #książkoholiczka #bookobsessed #sweatherweather
Gotowi na weekendowe czytanie? Czas start… - co wp Gotowi na weekendowe czytanie? Czas start… - co wpadnie w Wasze łapki jako pierwsze? U mnie na pewno nowy Mróz, ale to jak dokończę „Złoty szlak”, bo mnie wciągnął. A później jeszcze „Sztuka i miłość. Opowieści o namiętnościach, skandalach i obsesjach”, ale to dopiero po dwudziestej drugiej… 😆

I tęsknię za ładnymi zdjęciami - muszę chyba znów na sesję się skusić. 

Tutaj rok 2022 i piękne dzieło @magdaraczka_foto 

#polskiebookstagramy #polskibookstagram #czytelniczka #takczytam #czytaniejestsexy #readingabook #książkoholiczka #książkara #bibliophile #bookstagrammer
Zaobserwuj na Instagramie
madusia 2025 ©
  • Facebook
  • Instagram
Back to top