poprostumadusia.pl

blog o książkach, podróżach i Krakowie

Alt Sidebar
Random Article
Search
  • Podróże
  • Lifestyle
  • Książki
  • Jedzenie
  • Kraków
  • Rowerem
  • Podróże
  • Lifestyle
  • Książki
  • Jedzenie
  • Kraków
  • Rowerem

No Widgets found in the Sidebar Alt!

  • Kraków

    Zaczytana Madusia: „Sekta śmierci” John Glatt – recenzja przedpremierowa

    07/10/2025 /

    John Glatt to prawdziwy mistrz true crime i nie ma w tym stwierdzeniu ani grama przesady. Jego doskonałe reportaże czytam zawsze z zapartym tchem, szczególnie dotyczące tych spraw, o których u nas było stosunkowo cicho. Autor nie ocenia, tylko rzetelnie…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Kraków

    Zaczytana Madusia: „Dzieci lwa” Marcin Meller – recenzja

    24/11/2024 /

    Marcina Mellera polubiłam od pierwszego wejrzenia, gdy dawno temu prowadził jeden z lepszych polskich programów, którym był "Agent". Pierwsza edycja szybko zyskała miano kultowej i mimo upływu wielu (naprawdę wielu lat) pamiętam ją doskonale. O dziwo jednak, z książkami Mellera…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Kraków

    Zaczytana Madusia: „W głąb” Katarzyna Bonda – recenzja przedpremierowa

    20/10/2024 /

    Znalazłam książkę roku 2024! I chociaż wieloma się zachwycałam, a sporo zapewne jeszcze przede mną, to Katarzyna Bonda rozwaliła system swoją najnowszą powieścią. Po raz pierwszy brakuje mi słów, żeby wyrazić to, co czuję po jej przeczytaniu. "W głąb" to…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Kraków

    Zaczytana Madusia: „Powiedz wszystkim, że zabiłam Marię” Monika Lubińska – recenzja przedpremierowa

    05/10/2024 /

    Myślałam, że pory roku nie mają wpływu na mój dobór lektur, ale jednak jest inaczej. Jesień, szczególnie ta pochmurna, zimna i deszczowa, nastraja mnie melancholijnie i zamiast sięgnąć po coś lżejszego, co nieco podniesie mnie na duchu, wytaczam najcięższe działa.…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Kraków

    Zaczytana Madusia: „Ambulans jedzie na wieś” Aleksandra Kozłowska

    06/03/2024 /

    Zdarzają mi się czasem takie chwile, gdy zgadzam się na jakąś współpracę recenzencką, a później mam problem, żeby przeczytać książkę, bo się jej po prostu boję. Taką właśnie sytuację miałam w przypadku "Ambulans jedzie na wieś", ponieważ skupia się ona…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Kraków

    Zaczytana Madusia: „Krew w piach” Katarzyna Bonda – recenzja przedpremierowa

    05/03/2024 /

    Jeśli chodzi o twórczość Katarzyny Bondy, to przyznam szczerze, że mam bardzo mieszane uczucia. Kilka lat temu pochłaniałam jej książki jedną za drugą, aż spotkałam się z serią Cztery Żywioły, która pokonała mnie w trzecim tomie. Od tamtej pory nie…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Kraków

    Rzuć wszystko i chodźże na wschód słońca na Kopiec Krakusa!

    20/06/2021 /

    Lato wybuchło z całych sił… i nie przyniosło powiewu optymizmu i chęci do działania. Postawiłam jednak na metodę małych kroczków, więc powoli wracam do pisania. Ostatnie dni obfitowały w wiele zdarzeń, ale między innymi wybraliśmy się w przerwie między meczami…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Kraków

    Mój własny Kraków: majówka w ZOO i co się w nim zmieniło po pięciu latach ;)

    16/05/2019 /

           Ależ nam ten maj niemajowy się zrobił. Strasznie słaba ta wiosna, ciągle mam wrażenie, że na nią czekamy i doczekać się nie możemy. Podobnie było w długą tegoroczną majówkę, więc wszelkie nasze plany wyjazdowe wzięły w łeb…

    czytaj dalej
    By Madusia
123

Kilka słów o mnie

książki.
podróże.

a w skrócie:
obecnie w Krakowie.
lat 38.
oczy niebieskie.

w razie pytań:
kontakt@poprostumadusia.pl

Tagi

andaluzja (16) andora (2) beskidy (2) bieszczady (4) chorwacja (24) czechy (5) galicja (6) grecja (2) góry (35) hiszpania (33) jaskinia (3) jezioro (11) jura (6) kantabria (1) kastylia - la mancha (8) kastylia-leon (1) korona gór polski (15) kraj basków (3) kujawsko-pomorskie (3) la rioja (2) lombardia (4) mazury (5) miasto (53) mierzeja wiślana (6) morawy (3) morze (37) pieniny (2) podlasie (2) podsumowanie (5) polska (63) premiera (101) recenzja (283) stolice europejskie (6) sudety (8) szlak orlich gniazd (3) słowacja (3) tatry (9) toskania (11) warmia (4) wiatraki (4) włochy (17) zamek (11) zapowiedzi (40) zea (5) żagle (18)

Archiwa

Meta

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

poprostumadusia

Przyznajcie się, kto jest okładkową sroką i ni Przyznajcie się, kto jest okładkową sroką i nie przejdzie obojętnie obok pięknego wydania?

W przypadku serii „Czerwony ptak” najpierw kupiła mnie okładka, ale to opis pierwszego tomu „Wilczy dwór” sprawił, że naprawdę chciałam poznać tę historię. I całe szczęście, choć początek był zaskakująco trudny, jednak wojna, obóz, eksperymenty na ludziach to zdecydowanie nie moja bajka, ale nawet mimo tego - przepadłam totalnie.

To opowieść o dwóch mężczyznach, których nie powinno połączyć absolutnie nic. Jeden to więzień, drugi jego oprawca, a mimo to spotykając się w najgorszym możliwym miejscu na świecie, los postanawia inaczej. Z tej znajomości rodzi się coś, co trudno jednoznacznie nazwać, to mieszanina nieufności, wdzięczności, a później czegoś znacznie głębszego. Chociaż mnie tak mocno pachnie syndromem sztokholmskim, zwłaszcza na początku.

Autorka stworzyła świat pełen emocji, moralnych szarości i wewnętrznych walk, w którym granica między dobrem, a złem coraz bardziej się zaciera.
I choć „Wilczy Dwór” nie jest książką idealną, to przeczytałam go z zapartym tchem. To jedna z tych historii, przy której zapomina się o całym świecie.

A i najważniejsza informacja - koniecznie miejcie drugi tom pod ręką, bo kończy się tak, że od razu chce się po niego sięgać. I to nawet wtedy, gdy na zegarze jest już dawno po północy, a rano trzeba wstać po pracy.

Na blogasku czeka jeszcze szersza recenzja, a powstała we współpracy barterowej z @hardewydawnictwo 

#recenzjaksiążki #czytamirecenzuję #jesienneklimaty #jesieńnabookstagramie #czytajpolsko #czytampolskieksiążki #polskiebookstagramy #czytambolubię
Czytaliście serię Kolory Zła? W najbliższą ś Czytaliście serię Kolory Zła? W najbliższą środę swoją premierę będzie miała „Zieleń”, a chociaż po cichu wciąż marzę o Różu (już oczyma duszy mojej widzę tę energetyczną okładkę!), to dałam się całkowicie pochłonąć barwie spokoju, która w rękach Małgorzaty Oliwii Sobczak nabiera zupełnie nowego znaczenia, stając się symbolem zepsucia, toksyczności i mroku.

Tydzień temu miałam ogromną przyjemność spotkać autorkę na Krakowskim Kryminalnym @festiwalkrajm Byłam jedną z pierwszych osób w kolejce, trzymając świeżutki egzemplarz Zieleni, kiedy zobaczyłam jej zachwyt! Przez chwilę po prostu wpatrywała się w książkę, przecież już którąś z kolei, po raz pierwszy trzymaną w jej rękach. Tyle dumy i radości w jednym spojrzeniu! A ja, po powrocie do domu, niesiona tym zachwytem, pochłonęłam „Zieleń” jednym tchem. I też przepadłam!

To już szósty kolor zła, a autorka wciąż trzyma poziom (a może nawet go podnosi!). Zgadzam się z jej mężem - to najlepsza część serii.
Prokurator Leopold Bilski debiutuje w nowej roli, świeżo upieczonego tatusia małej Liwii, który próbuje połączyć życie rodzinne z pracą, gdy w Sopocie zostają odnalezione fragmenty ludzkiego ciała. Kobiecego.

Znów ważną rolę odgrywa fascynujący wątek ekologii sądowej, a retrospekcje z końcówki lat 80. przenoszą czytelnika w czasy beztroski, muzyki i pierwszych miłości. Tak bardzo w moim klimacie!

„Zieleń” to historia kompletna, pięknie dopracowana, pełna emocji, napięcia i refleksji. Sopot jeszcze nigdy nie był tak tajemniczy, a spokój tak złudny.

„Zieleń” to książka, której się nie czyta, ją się po prostu przeżywa całą sobą! GENIALNA!

Premiera w najbliższą środę (choć Empik już ją ma), szersza recenzja czeka już na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @wydawnictwo_wab

#kącikniedzielnychrecenzji #koloryzła #czytamirecenzuję #recenzjaksiążki #recenzentkaksiążek #czytelniczka #książkara #książkoholiczka
Czy można naprawdę uciec od przeszłości, jeśl Czy można naprawdę uciec od przeszłości, jeśli ona ciągle żyje w nas - pod skórą, w każdym oddechu, w każdym spojrzeniu?

Marcel Moss w najnowszej książce „Porzucone dziecko” zabiera czytelnika w mroczną podróż po zakamarkach ludzkiej psychiki, a dokładniej tam, gdzie trauma nie gaśnie, a pragnienie zemsty staje się jedynym sensem życia. I to przez ponad trzy dekady.

Kornel Malicki jest obecnie człowiekiem sukcesu, autorem poczytnych reportaży, opiekuńczym mężem i dobrym ojcem. Jednocześnie ciągle żyje w nim dziecko, które nigdy nie zapomniało dnia, gdy matka zostawiła go na leśnej drodze i odjechała, w konsekwencji czego maluch wylądował w domu dziecka.

Po latach, w bieszczadzkiej ciszy, jego przeszłość wraca z całą siłą i z całym gniewem, który przez dekady tylko w nim dojrzewał. 

„Porzucone dziecko” to prawdziwie emocjonalny rollercoaster, to historia o przemocy, traumie, toksycznych relacjach i próbie ocalenia resztek człowieczeństwa. Moss po raz kolejny udowadnia, że potrafi zaglądać w najbardziej bolesne rejony duszy i stawiać czytelnikowi  niewygodne pytania.

Nie jest to książka łatwa. Jest surowa, momentami brutalna, ale też prawdziwa i to aż do bólu.
I właśnie dlatego warto po nią sięgnąć.

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @filiamrocznastrona 

#recenzjaksiążki #ksiazkanadzis #jesienneklimaty #marcelmoss #czytajpolsko #czytampolskichautorów #polskiebookstagramy #bookobsessed #czytanie #kochamczytać
Jak dobrze znamy ludzką psychikę? Czy kiedykolwi Jak dobrze znamy ludzką psychikę? Czy kiedykolwiek uda się zrozumieć, co sprawia, że kochająca matka przemienia się w potwora zdolnego do największego okrucieństwa?

 „Sekta śmierci” Johna Glatta to książka, która wstrząsa do głębi i długo nie daje o sobie zapomnieć.

To prawdziwa historia Lori Vallow i Chada Daybella – pary, która w imię wypaczonych fanatycznych wierzeń doprowadziła do tragedii, jakiej nie da się wytłumaczyć żadną logiką. To jeden z tych przypadków, gdy życie potrafi być bardziej przerażające niż jakakolwiek fikcja.

Glatt z reporterską dokładnością pokazuje, jak fanatyzm religijny i manipulacja mogą zniszczyć wszystko - rodzinę, zaufanie, człowieczeństwo. To nie tylko suche fakty, autor oddaje też głos tym, którzy najbardziej cierpieli - rodzicom, przyjaciołom, bliskim ofiar. Niektóre z cytowanych wiadomości brzmią rozdzierająco.

Nie jest to książka, którą czyta się lekko. To reportaż, który mocno siada na psychice, budzi złość, bezradność i niedowierzanie. Ale też przypomina, jak ważne jest czujne spojrzenie i zdrowy rozsądek, bo pozory bywają momentami śmiertelnie mylące.

„Sekta śmierci” to pozycja obowiązkowa dla fanów true crime i reportaży, które nie pozwalają zasnąć po lekturze. Bo kiedy religia spotyka obsesję, wtedy zaczyna się prawdziwy koszmar.

Premiera już jutro!

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @filianafaktach 

#recenzjaksiążki #czytamreportaże #zdjeciedlaksiazki #jesienneklimaty #polskiebookstagramy #czytajpolsko #kochamczytac #czytaniejestfajne
Jak Wam minął poniedziałek? U mnie milion rzecz Jak Wam minął poniedziałek? U mnie milion rzeczy na głowie, bo intensywnie będzie, stąd też recenzja dość późno dziś.

Uwielbiam, gdy książka zachwyca mnie już od pierwszego wejrzenia cudnym wydaniem, piękną okładką i dopracowanymi detalami. A najlepiej jest, gdy okazuje się, że środek jest jeszcze lepszy! 

„Księga czarownic” to ponad siedemset stron drobnego druku, które pochłonęłam w jeden dzień (serio!) z zapartym tchem i z fascynacją, ale też jednocześnie z lekkim wkurzeniem na bohaterów (serio, potrafią działać na nerwy jak mało kto).

To historia, w której znajdziecie magię, historię i odrobinę romansu, ale jak na mój gust tego ostatniego jest momentami za dużo ( no ileż można się zachwyca, jak to cudownie na siebie trafić i to na przekór wszystkim!) Jest trochę tak, jakby Szekspir spotkał „Zmierzch” w oksfordzkiej Bibliotece Bodlejańskiej, pachnącej starymi manuskryptami i tajemnicą. Ale o dziwo! - to działa!

Diana Bishop to potomkini czarownic z Salem i naukowczyni, która przypadkiem trafia na starożytny rękopis, zmieniający absolutnie wszystko. Od tego momentu zaczyna się gra o ogromną stawkę, a na horyzoncie pojawia się on - Matthew Clairmont, przystojny wampir, z którym absolutnie nie powinna się wiązać, ale wiadomo, że magia (i chemia) robi swoje. 

To książka, która wciąga jak zaklęcie i nie wypuszcza aż do ostatniej strony. A gdy już skończycie – będziecie błagać o drugi tom, który w tym pięknym wydaniu pojawi się dopiero 29.10. Warto poczekać!

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @wydawnictwo_mag 

#takczytam #recenzjaksiążki #recenzentkaksiążek #czytamirecenzuję #bookofinstagram #kochamczytac #jesieniara #jesiennie #polskiebookstagramy #polskablogerka #książkoholiczka #czytaniejestsexy
Gotowi na październik? Ja nawet nie zauważyłam, Gotowi na październik? Ja nawet nie zauważyłam, kiedy wrzesień przeminął i tylko kolejne dziesiątki nowych książek mi o tym przypominają.

Dzisiaj na blogasku właśnie pojawiły się październikowe zapowiedzi, chociaż pewnie będzie ich jeszcze więcej, bo koniec miesiąca to Targi Książki w Krakowie (będę!) i wydawcy czymś nas zaskoczą!

#takczytam #polskiebookstagramy #cozyvibes #flatlaytoday #flatlayzksiazka #czytelniczka #książkoholiczka #czytaniejestsexy #readingtime📖 #bookobsession #polskablogerka #książkara #czytambolubię #kochamczytać #autumnvibes #jesieniara
Zaobserwuj na Instagramie
madusia 2025 ©
  • Facebook
  • Instagram
Back to top