poprostumadusia.pl

blog o książkach, podróżach i Krakowie

Alt Sidebar
Random Article
Search
  • Podróże
  • Lifestyle
  • Książki
  • Jedzenie
  • Kraków
  • Rowerem
  • Podróże
  • Lifestyle
  • Książki
  • Jedzenie
  • Kraków
  • Rowerem

No Widgets found in the Sidebar Alt!

Książki

Zaczytana Madusia: „Psia gwiazda. Kobiety z rodziny Wierzbickich” Katarzyna Ryrych – recenzja

read more
Książki

Zaczytana Madusia: na co czekam w marcu, czyli zapowiedzi czytelnicze.

read more
Książki

Zaczytana Madusia: „Antysemickie chrześcijaństwo” Artur Nowak, Stanisław Obirek – recenzja przedpremierowa

read more
  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Przypowieść o Siewcy” Octavia E. Butler – recenzja przedpremierowa

    28/01/2025 /

    Twórczość dystopijna od zawsze mnie przeraża. Wszystkie te apokaliptyczne wizje, gdy znany nam świat przemienia się w gruz i pył, a na jego zgliszczach ludzie próbują zbudować coś nowego, działa na mnie niezwykle przygnębiająco. Sama nie wiem co mną powodowało,…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Zaproszenie” Agnieszka Pietrzyk – recenzja przedpremierowa

    26/01/2025 /

    W pierwszym tegorocznym kąciku niedzielnych recenzji przychodzę do Was przedpremierowo z najnowszą książką Agnieszki Pietrzyk "Zaproszenie". Przyznam się szczerze, że nie znam całej jej twórczości, ale to, co przeczytałam do tej pory, bardzo mi się podobało. Postanowiłam zatem przyjąć to…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Czarny świt” Urszula Kusz-Neumann – recenzja

    21/01/2025 /

    Długie zimowe wieczory sprzyjają czytaniu. W tym czasie najlepiej siadają mi mroczne historie, które potrafią budzić strach i mnóstwo innych emocji, niekoniecznie tych pozytywnych. A cóż może brzmieć bardziej przerażająco niż czarny świt, niedający nadziei i nieprzynoszący ulgi po koszmarnej…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Kolekcjoner lalek” Katarzyna Bonda – recenzja przedpremierowa

    14/01/2025 /

    W drugiej tegorocznej recenzji zmieniamy klimat o sto osiemdziesiąt stopni. Nie ma już pięknych wnętrz, lśniących okładek czy też misternej biżuterii. Z pałacowych zakątów przenosimy się na warszawskie osiedla, gdzie najprawdopodobniej grasuje seryjny morderca, okrzyknięty przez media Nocnym Łowcą. Katarzyna…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Kobiety Romanowów. Wnuczka Fabergé” Monika Raspen – recenzja przedpremierowa

    10/01/2025 /

    Pierwsza recenzja w nowym roku to prawdziwa perełka. Wizualnie książka prezentuje się zachwycająco, wprost olśniewając kunsztownie ozdobioną okładką i pięknie barwionymi kolorami. Jedynie twardej oprawy zabrakło, żeby móc nazwać ją idealną. W końcu, gdy jednym z głównych bohaterów jest najbardziej…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Książki

    Zaczytana Madusia: Najciekawsze premiery stycznia 2025!

    05/01/2025 /

    Zaczynamy rok 2025! Na czytelnicze podsumowanie zeszłego jeszcze przyjdzie czas, a dzisiaj przychodzę z listą styczniowych zapowiedzi. I powiem Wam, że już ten pierwszy miesiąc jest niezwykle obfity w interesujące tytuły, w tym również te baaardzo długo przeze mnie wyczekiwane.…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Dziennik pokojówki” Loreth Anne White – recenzja

    30/12/2024 /

    Naszedł czas na ostatnią recenzję w roku 2024! Na podsumowania jeszcze znajdzie się przestrzeń, ale muszę przyznać, że był to wyjątkowo dobry rok. I kończy się też mocnym akcentem, bowiem "Dziennik pokojówki" Loreth Anne White jest naprawdę świetnym thrillerem. Po…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Nikt nie może wiedzieć” Kate Alice Marshall – recenzja

    29/12/2024 /

    Wielkimi krokami zbliża się zakończenie roku, u większości królują już podsumowanie, ale zanim u mnie się pojawi, to muszę nadrobić kilka zaległości. Mam jeszcze na swoich regałach książki, które od zdecydowanie zbyt długiego czasu, czekają na swoją recenzję i teraz…

    czytaj dalej
    By Madusia
34567

Kilka słów o mnie

książki.
podróże.

a w skrócie:
obecnie w Krakowie.
lat 37.
oczy niebieskie.

w razie pytań:
kontakt@poprostumadusia.pl

Tagi

andaluzja (16) andora (2) beskidy (2) bieszczady (4) chorwacja (24) czechy (5) galicja (6) grecja (2) góry (35) hiszpania (33) jaskinia (3) jezioro (11) jura (6) kantabria (1) kastylia - la mancha (8) kastylia-leon (1) korona gór polski (15) kraj basków (3) kujawsko-pomorskie (3) la rioja (2) lombardia (4) mazury (5) miasto (53) mierzeja wiślana (6) morawy (3) morze (37) pieniny (2) podlasie (2) podsumowanie (5) polska (63) premiera (75) recenzja (215) stolice europejskie (6) sudety (8) szlak orlich gniazd (3) słowacja (3) tatry (9) toskania (11) warmia (4) wiatraki (4) włochy (17) zamek (11) zapowiedzi (35) zea (5) żagle (18)

Archiwa

Meta

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

poprostumadusia

Głosowaliście już? My w przerwie między ulewam Głosowaliście już? My w przerwie między ulewami i moją gorączką spełniliśmy obywatelski obowiązek z samego rana. 

A dzisiaj chcę Wam opowiedzieć o książce niezwykłej, o książce, która pod wieloma względami mnie zaskoczyła, która skopała moje serduszko, jednocześnie dając mi mnóstwo motywacji i chęci do działania. 

„Cały ten błękit” przeczytałam jednym tchem, jedynie z przerwami na łzy, które płynęły niepohamowanie w wielu momentach. To niezwykła opowieść o tym, co najważniejsze - o życiu samym w sobie, o miłości, o wyborach. 

Nie jest to jednak smutna historia o staruszkach. To wzruszająca i mądra książka, napisana pięknym językiem, o życiu na własnych warunkach, o zachwycie prostymi rzeczami i o niedokładaniu marzeń na później, bowiem to magiczne „później” nie istnieje. Liczy się tylko to co tu i teraz.

„Cały ten błękit” to prawdziwy pean na część życia - prosty, czuły, acz głęboki. To wręcz magiczna opowieść o dwóch zranionych duszach zamkniętych w jednym kamperze, udających się w ostatnią podróż pełną trudnych rozmów, ale też i milczenia, bliskości i paradoksalnie - nadziei. 

Zdecydowanie jest to książka, do której będę wracała, także gdy ponownie dopadną mnie moje własne demony. „Cały ten błękit”przypomina bowiem o tym, jak pięknie może być tu i teraz! W tym tkwi siła tej powieści. 

Nie wahajcie się ani chwili, premiera już w najbliższą środę. 

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy z @znak_literanova 

#recenzjaksiazki #recenzjaprzedpremierowa #kącikniedzielnychrecenzji #takczytam #całytenbłękit #znakliteranova #recenzentka #czytamirecenzuję #polskiebookstagramy #książkoholiczka #książkara #kochamczytac #czytajpolsko #czytanietopasja #czytelniczka #zdjeciedlaksiazki
Piąteczku! Tak bardzo na Ciebie czekałam.💜 W Piąteczku! Tak bardzo na Ciebie czekałam.💜

W niedzielę wybory!💜

#polskibookstagram #polskiebookstagramy #książkara #czytelniczka #recenzentka #portretkobiecy #szymborska #takczytam
Lubicie twórczość Alice Feeney? Moje serduszko Lubicie twórczość Alice Feeney? Moje serduszko zdobyła książką „Papier, kamień, nożyce”, także w jej najnowszej propozycji pokładałam duże nadzieje. 

„Dobra zła dziewczyna” to thriller psychologiczny wciągający powoli, acz bardzo skutecznie. Pozornie spokojna historia czterech kobiet, których losy splatają się w cieniu morderstwa w domu opieki, kryje w sobie wiele tajemnic.Każda z bohaterek ma swoją wersję wydarzeń i swoje sekrety, a z pozornie nieistotnych szczegółów powoli budujemy obraz pełen emocji, traumy i prawdziwie trudnych wyborów. Czteroosobowa narracja przyczynia się do szerszego wglądu w psychikę bohaterek, momentami zaciemniając obraz całej historii.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Nie znajdziemy tu dynamicznej akcji, ale autorka serwuje nam gęsty od emocji dramat rodzinny, skupiający się głównie tematach matczynej miłości, lojalności i granic moralnych. Bo przecież czasem nawet ta przysłowiowa „dobra dziewczyna” może zrobić coś złego – zwłaszcza, gdy w grę wchodzi ochrona najbliższych.

Moim zdaniem „Dobra zła dziewczyna” to intrygujący thriller psychologiczny, chociaż moim ulubieńcem pozostanie poprzednia książka autorki. Jeśli jednak cenicie duszną atmosferę, mocno rozbudowaną warstwę psychologiczną i stopniowe budowanie akcji, to ta pozycja sprawdzi się idealnie. Teraz nadchodzą zimne wieczory, więc można się zakopać z tym tytułem pod kocykiem, co szczerze polecam!
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy z @czwartastrona 

#recenzjaksiazki #takczytam #czytamirecenzuję #recenzentkaksiążek #recenzentka #książkara #czytajpolsko #czytaniejestsexy #polskiebookstagramy #polskibookstagram #polskibookstagramer #czytamzcsk #czwartastronakryminału #alicefeeney #kochamczytac
Jak nastrój w poniedziałek? Gotowi na debatę pr Jak nastrój w poniedziałek? Gotowi na debatę prezydencką o 20? Pamiętajcie, że wybory już w niedzielę! 

A pozostając w temacie politycznym - dziś recenzja mocno w nim osadzona. Jeśli jednak myślicie, że będzie to kolejna bajkowa opowieść o życiu Kennedych to jesteście w wielkim błędzie.

„Nie pytaj. Klan Kennedych i kobiety, które zniszczyli” to mocny reportaż o przemocy, manipulacji i kobietach, które miały odwagę mówić, gdy świat wolał milczeć. Maureen Callahan nie owija w bawełnę, skupia się na ukazaniu tego, co kryje się za fasadą władzy i pieniędzy. To niezwykle trudna w odbiorze opowieść o tym, jak łatwo uprzywilejowany mężczyzna ze znajomościami może manipulować opinią publiczną, by tylko ochronić wizerunek swój i swojej rodziny. 

Nie znajdziecie tu zbędnego romantyzowania, to nie są kolejne opowieści o miłości. Przygotujcie się na niewygodne fakty i ogrom niesprawiedliwości, przemilczane historie i dramatyczne doświadczenia. I chociaż nie ma tu happy endu, to siła kobiet, które nie dały się uciszyć, jest niezaprzeczalna. Poznamy ich tu trzynaście, różnią się od siebie praktycznie w każdej kwestii, a jednak coś je łączy - swoista naiwność i pragnienie bycia podziwianą. I fakt, że żadnej z nich nie wyszło to na dobre.

„Nie pytaj. Klan Kennedych i kobiety, które zniszczyli” to książka wciągająca bardziej niż niejeden thriller polityczny - mocna, ważna i cholernie aktualna. Niestety. 

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy z @wydawnictwomando 

#recenzjaksiazki #ksiazkanadzis #czytamirecenzuję #recenzentkaksiążek #recenzentka #takczytam #czytajpolsko #czytaniejestsexy #kochamczytać #recenzja #książkoholiczka #książkara #książka
Ile książek przeczytaliście w kwietniu? U mnie Ile książek przeczytaliście w kwietniu? U mnie był to naprawdę zacny miesiąc, szesnaście pozycji ze zdjęcia udało mi się przeczytać plus jedną w wersji elektronicznej. Siedemnaście brzmi dumnie.💪🏻

Słabych książek tu nie znajdziecie, wszystkie mi się podobały, a po stosie wydać, że znów wróciłam do polityki.😎

Czytaliście coś z tych pozycji?

#polskibookstagram #podsumowanieksiążkowe #polskiebookstagramy #kochamczytać #czytajpolsko #czytamboodtegorośniemózg #czytambolubię #czytanietopasja #bibliophile #bookshelvesofinstagram #biblioteczka #książki #przeczytane #czytampolskieksiążki #czytam #książkoholizm
Która z dzisiejszych premier najbardziej Was inte Która z dzisiejszych premier najbardziej Was interesuje? Sporo świetnych książek się dziś wydarzyło pojawiło na rynku, a ja chcę opowiedzieć o jednej z nich, chyba najbardziej niepozornej. 

„Czemu na podłodze śpisz” Darko Cvijetića to wyjątkowo cieniutka lektura, a mimo to czytałam ją dość długo, jak na te zaledwie sto stron. To jedna z tych książek, która zmusza do zatrzymania się, oddechu, refleksji.

Opowiada o okrutnej wojnie w Bośni i Hercegowinie – ciągle zbyt mało obecnej w literaturze. W zaledwie kilku zdaniach autor potrafi zawrzeć całe spektrum ludzkiego cierpienia, rozpaczy, traumy, ale też... czułości i miłości. Nie znajdziecie tu żadnych bohaterów, to historia prawdziwych ludzi. To opowieść o krwi, śmierci i... niebie, które „nie robi nic”.
Wzrusza, boli, wycisza. Porusza najczulsze struny duszy.

„Czemu na podłodze śpisz” wymaga uważności w trakcie lektury. Trzeba ją czytać uważnie i powoli.  Z szacunkiem. Z sercem. Bo są takie historie, których nie wolno zapomnieć.

Nie jest to książka, wokół której powinno być głośno. Nie wyskoczy Wam z lodówki, nie pójdzie viralem w żadnych rolkach. Wierzę jednak, że znajdzie swoje grono odbiorców, że trafi także i do innych serc tak mocno, jak trafiła do mojego. Polecam. Naprawdę. Nie jest łatwo, ale warto. 

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy z @oficyna_noir_sur_blanc 

#recenzjaksiazki #recenzjapremierowa #premieraksiążki #czytamirecenzuję #oficynanoirsurblanc #ksiazkanadzis #polskiebookstagramy #polskibookstagram #czytanietopasja #kochamczytac #czytaniejestfajne #czytelniczka #książkoholiczka
Zaobserwuj na Instagramie
madusia 2025 ©
  • Facebook
  • Instagram
Back to top