poprostumadusia.pl

blog o książkach, podróżach i Krakowie

Alt Sidebar
Random Article
Search
  • Podróże
  • Lifestyle
  • Książki
  • Jedzenie
  • Kraków
  • Rowerem
  • Podróże
  • Lifestyle
  • Książki
  • Jedzenie
  • Kraków
  • Rowerem

No Widgets found in the Sidebar Alt!

  • Lifestyle

    Żeby 2018 nie był gorszy! :)

    01/01/2018 /

             Tradycyjnie na zakończenie roku pisałam notkę podsumowującą, która teraz nieco się obsunęła w czasie i zamiast na koniec, będzie na początek nowego roku. 😉 2017 był dla mnie całkiem udany i dość mocno zakręcony, więc taka…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Podróże

    Chorwacja pod żaglami: zachód słońca na Dugim Otoku.

    24/09/2017 /

           Ależ ten ostatni tydzień dał nam popalić, a przecież powroty z wakacji same w sobie nie są łatwe. Już droga powrotna nas przygotowywała do warunków w Polsce, bo takiej ulewy jaką przeżyliśmy na autostradzie w Chorwacji to…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Podróże

    Chorwacja pod żaglami: migawki z instagrama 2017.

    17/09/2017 /

            I skończyło się rumakowanie. Wróciliśmy wczoraj wieczorem z wakacji i czas powoli (bo na szczęście dzisiaj jeszcze wolna niedziela jest) zacząć ogarniać rzeczywistość. Tylko trochę to ciężko zrobić, kiedy włączył się tryb depresja post wakacje, bo…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Lifestyle

    Żeby nadchodzący nie był gorszy. :)

    31/12/2016 /

           I już tradycyjnie na zakończenie roku notka podsumowująca o takim samym zacnym tytule będącym zarazem najszczerszym życzeniem noworocznym. Osobiście bardzo się cieszę, że ten rok przeleciał bardzo szybko i że się już kończy, bo do najlepszych nie…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Podróże

    Blogmas: dzień 15. – wspomnienia z wakacji – migawki z Chorwacji. :)

    15/12/2016 /

           Piętnasty dzień grudnia jest dla mnie niezwykle ważnym i trudnym, także notka nie będzie jakaś wybitna. Wahałam się nawet, czy pisać coś dzisiaj, ale stwierdziłam, że skoro już dwa tygodnie wytrzymałam codziennego pisania, to warto to kontynuować.…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Lifestyle

    Blogmas: dzień 11. – a ona taka w tej białej sukience. :))

    11/12/2016 /

            W drugim dniu weekendu trzymamy się dalej tematów podróżniczych, chociaż dzisiaj będzie on wyłącznie tłem. Postanowiłam bowiem zrobić pierwszą i zapewne jedyną w dziejach bloga notkę… uwaga, uwaga, fanfary… o modzie. ;p A dokładniej rzecz ujmując…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Podróże

    Chorwacja pod żaglami: jak zachód słońca to tylko nad Adriatykiem. :)

    09/10/2016 /

             Aż ciężko mi uwierzyć, że zaledwie tydzień temu wróciliśmy z Chorwacji. Ostatnie dni zleciały niezwykle szybko, mimo iż przepełnione były jednostajną nauką. Pogoda w Krakowie nas nie rozpieszczała, jakby chciała dać do zrozumienia, że teraz jest…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Podróże

    Chorwacja pod żaglami: wrześniowy instagram mix.

    02/10/2016 /

             Wróciłam z wakacji! Po raz drugi i zapewne ostatni w tym roku, ale za to niezwykle malowniczy był to pobyt. Już sam tytuł notki zdradza, że po raz drugi wpakowaliśmy się na jacht w Chorwacji i…

    czytaj dalej
    By Madusia
123

Kilka słów o mnie

książki.
podróże.

a w skrócie:
obecnie w Krakowie.
lat 38.
oczy niebieskie.

w razie pytań:
kontakt@poprostumadusia.pl

Tagi

andaluzja (16) andora (2) beskidy (2) bieszczady (4) chorwacja (24) czechy (5) galicja (6) grecja (2) góry (35) hiszpania (33) jaskinia (3) jezioro (11) jura (6) kantabria (1) kastylia - la mancha (8) kastylia-leon (1) korona gór polski (15) kraj basków (3) kujawsko-pomorskie (3) la rioja (2) lombardia (4) mazury (5) miasto (53) mierzeja wiślana (6) morawy (3) morze (37) pieniny (2) podlasie (2) podsumowanie (5) polska (63) premiera (101) recenzja (282) stolice europejskie (6) sudety (8) szlak orlich gniazd (3) słowacja (3) tatry (9) toskania (11) warmia (4) wiatraki (4) włochy (17) zamek (11) zapowiedzi (40) zea (5) żagle (18)

Archiwa

Meta

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

poprostumadusia

Czytaliście serię Kolory Zła? W najbliższą ś Czytaliście serię Kolory Zła? W najbliższą środę swoją premierę będzie miała „Zieleń”, a chociaż po cichu wciąż marzę o Różu (już oczyma duszy mojej widzę tę energetyczną okładkę!), to dałam się całkowicie pochłonąć barwie spokoju, która w rękach Małgorzaty Oliwii Sobczak nabiera zupełnie nowego znaczenia, stając się symbolem zepsucia, toksyczności i mroku.

Tydzień temu miałam ogromną przyjemność spotkać autorkę na Krakowskim Kryminalnym @festiwalkrajm Byłam jedną z pierwszych osób w kolejce, trzymając świeżutki egzemplarz Zieleni, kiedy zobaczyłam jej zachwyt! Przez chwilę po prostu wpatrywała się w książkę, przecież już którąś z kolei, po raz pierwszy trzymaną w jej rękach. Tyle dumy i radości w jednym spojrzeniu! A ja, po powrocie do domu, niesiona tym zachwytem, pochłonęłam „Zieleń” jednym tchem. I też przepadłam!

To już szósty kolor zła, a autorka wciąż trzyma poziom (a może nawet go podnosi!). Zgadzam się z jej mężem - to najlepsza część serii.
Prokurator Leopold Bilski debiutuje w nowej roli, świeżo upieczonego tatusia małej Liwii, który próbuje połączyć życie rodzinne z pracą, gdy w Sopocie zostają odnalezione fragmenty ludzkiego ciała. Kobiecego.

Znów ważną rolę odgrywa fascynujący wątek ekologii sądowej, a retrospekcje z końcówki lat 80. przenoszą czytelnika w czasy beztroski, muzyki i pierwszych miłości. Tak bardzo w moim klimacie!

„Zieleń” to historia kompletna, pięknie dopracowana, pełna emocji, napięcia i refleksji. Sopot jeszcze nigdy nie był tak tajemniczy, a spokój tak złudny.

„Zieleń” to książka, której się nie czyta, ją się po prostu przeżywa całą sobą! GENIALNA!

Premiera w najbliższą środę (choć Empik już ją ma), szersza recenzja czeka już na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @wydawnictwo_wab

#kącikniedzielnychrecenzji #koloryzła #czytamirecenzuję #recenzjaksiążki #recenzentkaksiążek #czytelniczka #książkara #książkoholiczka
Czy można naprawdę uciec od przeszłości, jeśl Czy można naprawdę uciec od przeszłości, jeśli ona ciągle żyje w nas - pod skórą, w każdym oddechu, w każdym spojrzeniu?

Marcel Moss w najnowszej książce „Porzucone dziecko” zabiera czytelnika w mroczną podróż po zakamarkach ludzkiej psychiki, a dokładniej tam, gdzie trauma nie gaśnie, a pragnienie zemsty staje się jedynym sensem życia. I to przez ponad trzy dekady.

Kornel Malicki jest obecnie człowiekiem sukcesu, autorem poczytnych reportaży, opiekuńczym mężem i dobrym ojcem. Jednocześnie ciągle żyje w nim dziecko, które nigdy nie zapomniało dnia, gdy matka zostawiła go na leśnej drodze i odjechała, w konsekwencji czego maluch wylądował w domu dziecka.

Po latach, w bieszczadzkiej ciszy, jego przeszłość wraca z całą siłą i z całym gniewem, który przez dekady tylko w nim dojrzewał. 

„Porzucone dziecko” to prawdziwie emocjonalny rollercoaster, to historia o przemocy, traumie, toksycznych relacjach i próbie ocalenia resztek człowieczeństwa. Moss po raz kolejny udowadnia, że potrafi zaglądać w najbardziej bolesne rejony duszy i stawiać czytelnikowi  niewygodne pytania.

Nie jest to książka łatwa. Jest surowa, momentami brutalna, ale też prawdziwa i to aż do bólu.
I właśnie dlatego warto po nią sięgnąć.

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @filiamrocznastrona 

#recenzjaksiążki #ksiazkanadzis #jesienneklimaty #marcelmoss #czytajpolsko #czytampolskichautorów #polskiebookstagramy #bookobsessed #czytanie #kochamczytać
Jak dobrze znamy ludzką psychikę? Czy kiedykolwi Jak dobrze znamy ludzką psychikę? Czy kiedykolwiek uda się zrozumieć, co sprawia, że kochająca matka przemienia się w potwora zdolnego do największego okrucieństwa?

 „Sekta śmierci” Johna Glatta to książka, która wstrząsa do głębi i długo nie daje o sobie zapomnieć.

To prawdziwa historia Lori Vallow i Chada Daybella – pary, która w imię wypaczonych fanatycznych wierzeń doprowadziła do tragedii, jakiej nie da się wytłumaczyć żadną logiką. To jeden z tych przypadków, gdy życie potrafi być bardziej przerażające niż jakakolwiek fikcja.

Glatt z reporterską dokładnością pokazuje, jak fanatyzm religijny i manipulacja mogą zniszczyć wszystko - rodzinę, zaufanie, człowieczeństwo. To nie tylko suche fakty, autor oddaje też głos tym, którzy najbardziej cierpieli - rodzicom, przyjaciołom, bliskim ofiar. Niektóre z cytowanych wiadomości brzmią rozdzierająco.

Nie jest to książka, którą czyta się lekko. To reportaż, który mocno siada na psychice, budzi złość, bezradność i niedowierzanie. Ale też przypomina, jak ważne jest czujne spojrzenie i zdrowy rozsądek, bo pozory bywają momentami śmiertelnie mylące.

„Sekta śmierci” to pozycja obowiązkowa dla fanów true crime i reportaży, które nie pozwalają zasnąć po lekturze. Bo kiedy religia spotyka obsesję, wtedy zaczyna się prawdziwy koszmar.

Premiera już jutro!

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @filianafaktach 

#recenzjaksiążki #czytamreportaże #zdjeciedlaksiazki #jesienneklimaty #polskiebookstagramy #czytajpolsko #kochamczytac #czytaniejestfajne
Jak Wam minął poniedziałek? U mnie milion rzecz Jak Wam minął poniedziałek? U mnie milion rzeczy na głowie, bo intensywnie będzie, stąd też recenzja dość późno dziś.

Uwielbiam, gdy książka zachwyca mnie już od pierwszego wejrzenia cudnym wydaniem, piękną okładką i dopracowanymi detalami. A najlepiej jest, gdy okazuje się, że środek jest jeszcze lepszy! 

„Księga czarownic” to ponad siedemset stron drobnego druku, które pochłonęłam w jeden dzień (serio!) z zapartym tchem i z fascynacją, ale też jednocześnie z lekkim wkurzeniem na bohaterów (serio, potrafią działać na nerwy jak mało kto).

To historia, w której znajdziecie magię, historię i odrobinę romansu, ale jak na mój gust tego ostatniego jest momentami za dużo ( no ileż można się zachwyca, jak to cudownie na siebie trafić i to na przekór wszystkim!) Jest trochę tak, jakby Szekspir spotkał „Zmierzch” w oksfordzkiej Bibliotece Bodlejańskiej, pachnącej starymi manuskryptami i tajemnicą. Ale o dziwo! - to działa!

Diana Bishop to potomkini czarownic z Salem i naukowczyni, która przypadkiem trafia na starożytny rękopis, zmieniający absolutnie wszystko. Od tego momentu zaczyna się gra o ogromną stawkę, a na horyzoncie pojawia się on - Matthew Clairmont, przystojny wampir, z którym absolutnie nie powinna się wiązać, ale wiadomo, że magia (i chemia) robi swoje. 

To książka, która wciąga jak zaklęcie i nie wypuszcza aż do ostatniej strony. A gdy już skończycie – będziecie błagać o drugi tom, który w tym pięknym wydaniu pojawi się dopiero 29.10. Warto poczekać!

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @wydawnictwo_mag 

#takczytam #recenzjaksiążki #recenzentkaksiążek #czytamirecenzuję #bookofinstagram #kochamczytac #jesieniara #jesiennie #polskiebookstagramy #polskablogerka #książkoholiczka #czytaniejestsexy
Gotowi na październik? Ja nawet nie zauważyłam, Gotowi na październik? Ja nawet nie zauważyłam, kiedy wrzesień przeminął i tylko kolejne dziesiątki nowych książek mi o tym przypominają.

Dzisiaj na blogasku właśnie pojawiły się październikowe zapowiedzi, chociaż pewnie będzie ich jeszcze więcej, bo koniec miesiąca to Targi Książki w Krakowie (będę!) i wydawcy czymś nas zaskoczą!

#takczytam #polskiebookstagramy #cozyvibes #flatlaytoday #flatlayzksiazka #czytelniczka #książkoholiczka #czytaniejestsexy #readingtime📖 #bookobsession #polskablogerka #książkara #czytambolubię #kochamczytać #autumnvibes #jesieniara
Ręka do góry, komu kiedyś chociaż raz nóżka Ręka do góry, komu kiedyś chociaż raz nóżka tupała w rytm niezapomnianego hitu Paktofoniki: „życie nasze składa się z krótkich momentów | Cudownych chwil czy przykrych incydentów? | Niczego nie przegapię | Wszystkie je łapię | … | Łapię chwile ulotne jak ulotka | Ulotne chwile łapię jak fotka”?

Końcówka roku 2000, Paktofonika i teksty Magika, które na zawsze wyryły się w sercach, zimowa szarość Katowic i znalezione zwłoki teatralnej aktorki - takie właśnie połączenie serwuje czytelnikom Magdalena Majcher w swojej najnowszej książce.

Dziennikarz Borys Dyrda, zamiast spokojnych świąt, ale wybitnie na własne życzenie i za swoją inicjatywą, zajmuje się sprawą tajemniczej śmierci aktorki Natalii Kuchcik. Trop prowadzi przez zakamarki jej życia i aktorskie środowisko pełne sekretów, tworząc klimat niczym z najlepszych powieści Agathy Christie.

To historia o ulotnych chwilach, o tym, co ukrywamy pod maską uśmiechu, i o tym, jak muzyka oraz wspomnienia potrafią stać się częścią naszej codzienności. To także książka o życiu na własnych zasadach, o trudnych wyborach i marzeniach, które czasem przybierają zaskakująca formę. 

„Frela” to kryminał, który czyta się jednym tchem, a refleksje zostają w serduszku na długo. Emocjonalne tornado gwarantowane, bo Magdalena Majcher jest w tym temacie prawdziwą mistrzynią!

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @wydawnictwo_wab 

*kubek specjalnie bez zawartości, żebyście zobaczyli co można spotkać na nie w tych od @japier_papier 

#fotowyzwanie02 #jasno_ciemno_fotowtorek_2025 #takczytam #recenzjaksiążki #recenzentkaksiążek #czytelniczka #książkara #książkoholiczka #polskiebookstagramy #czytaniejestsexy 
#czytampolskichautorów
Zaobserwuj na Instagramie
madusia 2025 ©
  • Facebook
  • Instagram
Back to top