poprostumadusia.pl

blog o książkach, podróżach i Krakowie

Alt Sidebar
Random Article
Search
  • Podróże
  • Lifestyle
  • Książki
  • Jedzenie
  • Kraków
  • Rowerem
  • Podróże
  • Lifestyle
  • Książki
  • Jedzenie
  • Kraków
  • Rowerem

No Widgets found in the Sidebar Alt!

  • Lifestyle

    Zmiany, radości i smutki.

    20/02/2017 /

         Ostatnie kilkanaście dni było w naszym życiu totalnie wariackich. W ciągu tygodnia zrealizowałam wszystkie zmiany, które miałam zaplanowane na ten rok – zmieniłam kolor włosów z ciemnego na jasny, zmieniliśmy mieszkanie na fajniejsze i poszłam do pracy, przez…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Lifestyle

    Styczniowe migawki z Instagrama.

    07/02/2017 /

            Pierwszy miesiąc nowego roku już za nami i powiem Wam szczerze, że był całkiem niezły. 😉 Zdecydowanie większe zamieszanie przyniesie luty, bo sporo zmian się szykuje w naszym życiu, na szczęście tych pozytywnych. Jedyną złą wiadomością…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Lifestyle

    Grudniowe migawki z Instagrama.

    07/01/2017 /

         Ależ zima przyszła. 😉 Za oknem prawie minus trzydzieści stopni, a ja się radośnie pocę pod kołdrą. Taki urok choroby, ale na szczęście już powoli wszystko wraca do normy i zaczynam zdrowieć. Dawno mnie tak długo w łóżku…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Lifestyle

    Żeby nadchodzący nie był gorszy. :)

    31/12/2016 /

           I już tradycyjnie na zakończenie roku notka podsumowująca o takim samym zacnym tytule będącym zarazem najszczerszym życzeniem noworocznym. Osobiście bardzo się cieszę, że ten rok przeleciał bardzo szybko i że się już kończy, bo do najlepszych nie…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Lifestyle

    Blogmas: dzień 24. – świąteczne życzenia! :)

    24/12/2016 /

            I wreszcie nadeszła ta chwila. I udało się zrealizować cel codziennego publikowania notek. Nie spodziewałam się, że będzie to tak trudne chwilami, ale jestem z siebie dumna, że dałam radę. I dumna z Was, że bardzo…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Lifestyle

    Blogmas: dzień 23. – chwila zadumy przed Świętami.

    23/12/2016 /

           Ostatni dzień przed Wigilią spędzę pewnie głównie w kuchni, ale dzisiaj chciałabym także znaleźć odrobinę czasu na chwilę zadumy. W końcu Święta to nie tylko tona jedzenia i prezenty, to również coś głębszego, co każdy z nas…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Lifestyle

    Blogmas: dzień 22. – świąteczny TAG. ;)

    22/12/2016 /

          Na trzy dni przed Świętami tempo prac domowych znacznie się zwiększa, przez co zdecydowanie mniej czasu mam na blogaska. Nie oznacza to jednak, że będzie on zaniedbany, oj nie, codzienny blogmas musi być. 😉 Po raz kolejny…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Lifestyle

    Blogmas: dzień 20. – a Tobie z czym kojarzą się Święta?

    20/12/2016 /

         Święta to zdecydowanie czas magiczny i jedyny w swoim rodzaju. Każdy z nas ma swoje dobre wspomnienia związane z tym okresem, które pielęgnuje w swoim serduszku i do których powraca w trudnych chwilach. Przez cały grudzień starałam się…

    czytaj dalej
    By Madusia
1234

Kilka słów o mnie

książki.
podróże.

a w skrócie:
obecnie w Krakowie.
lat 38.
oczy niebieskie.

w razie pytań:
kontakt@poprostumadusia.pl

Tagi

andaluzja (16) andora (2) beskidy (2) bieszczady (4) chorwacja (24) czechy (5) galicja (6) grecja (2) góry (35) hiszpania (33) jaskinia (3) jezioro (11) jura (6) kantabria (1) kastylia - la mancha (8) kastylia-leon (1) korona gór polski (15) kraj basków (3) kujawsko-pomorskie (3) la rioja (2) lombardia (4) mazury (5) miasto (53) mierzeja wiślana (6) morawy (3) morze (37) pieniny (2) podlasie (2) podsumowanie (5) polska (63) premiera (101) recenzja (286) stolice europejskie (6) sudety (8) szlak orlich gniazd (3) słowacja (3) tatry (9) toskania (11) warmia (4) wiatraki (4) włochy (17) zamek (11) zapowiedzi (40) zea (5) żagle (18)

Archiwa

Meta

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

poprostumadusia

Skandynawskie kryminały najlepiej siadają jesien Skandynawskie kryminały najlepiej siadają jesienią c’nie? Jeśli „Zabawa w chowanego” jeszcze przed Wami, to liczę, że moja recenzja przekona Was do lektury!

To jeden z tych kryminałów, który wciąga jak poranna mgła nad fiordem - jest gęsto, niepokojąco, a jedna tajemnica goni kolejną. Z pozoru niewinna szkolna wyprawa kończy się makabrycznym odkryciem, a to przecież dopiero początek tej niezwykle wciągającej historii.

Duet detektywów, znanych dobrze z „Kasztanowego ludzika”, Hess i Thulin ponownie razem mierzy się ze sprawą, w której dziecięca rymowanka staje się kluczem do serii brutalnych morderstw. Każdy wers przybliża ich do prawdy? jednoczenie zbliżając do potwora, który może kryć się bliżej, niż myślą. Pozory mają tu ogromne znaczenie.

„Zabawa w chowanego” to jedna z tych książek, które czyta się jednym tchem. Mocna psychologia postaci, wątki traumy i zemsty, a do tego tempo, którego nie powstydziłby się thriller, co może zaskakiwać, bo przecież skandynawskie kryminały kojarzą nam się raczej z powolną akcją. To zdecydowanie powiew świeżości w tym wydawałoby się nieco już skostniałym nurcie.

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @wydawnictwo_wab 

#czytamirecenzuję #czytambolubie #kochamczytać #zdjeciedlaksiazki #polskiebookstagramy #recenzjaksiążki #książkoholiczka #polskibookstagram
Najlepsza książka, którą przeczytaliście w ty Najlepsza książka, którą przeczytaliście w tym roku to…? U mnie właśnie pojawił się solidny faworyt!

Z każdą wizytą w Warszawie zachwycam się nią coraz bardziej. Jej przestrzenie, kontrasty i historia rodzącego się na nowo miasta, powstającego z popiołów jak feniks - dusza Warszawy jest absolutnie niepowtarzalna.

„Nowy świat” to prawdziwie epicka opowieść o dorastaniu na gruzach wojny, które przeżywamy razem z czternastoletnim Maćkiem - znajdowanie swojej tożsamości wśród zgliszcz, równie niebezpiecznych jak kuszących. Odradzające się miasto sprawia, że można zacząć na nowo, kreując swój życiorys od nowa. Tu możesz być kim tylko chcesz, jeśli nie brać ci tupetu lub odwagi, by zaryzykować. 

Oprócz Maćka przed naszymi oczami przetacza się cały kalejdoskop barwnych postaci. Nie wszyscy zabierają tyle samo czasu, ale absolutnie każdy ma znaczenie i nie znalazł się tu bez przyczyny. 

Główny wątek książki przeplatany jest krótkimi miniaturkami (to moje określenie), które poruszają emocje i zostają w pamięci na długo. One najmocniej na mnie oddziaływały, mimo skąpej ilości słów, potrafiły poruszyć mną tak mocno, że zdarzało mi się po nich przerywać lekturę nawet na kilka dni.

„Nowy świat” jest dla mnie zdecydowanie jedna z najważniejszych lektur tego roku. Aż ciężko mi uwierzyć, że to debiut i to autora zaledwie cztery lata starszego ode mnie. Jego wrażliwość i autentyczność relacji sprawia, że miałam wrażenie, jakby opisywał swoje własne doświadczenia. Szczerze gratulacje @jerzy_boczkowski - aż boję się prosić o więcej, bo nie wiem czy przetrwam kolejną tak niebezpiecznie realną historię!

Szersza (i to sporo!) recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @proszynski_wydawnictwo 

#recenzjaksiążki #czytamirecenzuję #czytajpolsko #czytampolskichautorów #zdjeciedlaksiazki #polskiebookstagramy
Z jakim nastrojem weszliście w ten tydzień? Ja m Z jakim nastrojem weszliście w ten tydzień? Ja miałam w nocy takie problemy ze snem, że musiałam się wspomóc dodatkowymi lekami i w związku z tym przespałam budzik o 3 godziny. Także w lekkim niedoczasie jestem.😆

I tu idealnie pasuje czytelnicze podsumowanie września - 15 papierowych i 3 elektroniczne, także całkiem zgrabny stosik wyszedł. I oczywiście pełen dobrości i to niezwykle zróżnicowanej jak na mnie. Dumnam z siebie!

I wracam do roboty, słuchając ostatniego dnia finałów Konkursu Chopinowskiego.💜

#podsumowanieksiążkowe #biblioteczka #przeczytane #ksiazkowelove #somanybookssolittletime #kochamczytac #czytanietopasja #bookstagrampolska #polskiebookstagramy #bookobsessed #bookmania
Jak minęły Wam ostatnie dni? U mnie był to okre Jak minęły Wam ostatnie dni? U mnie był to okres wyciszenia, pracy nad sobą i opieki nad Miłoszem, u którego ciągle szukamy przyczyny niepokojąco niskiej wagi. Liczę, że nadchodzący tydzień będzie łatwiejszy, a zakończą go Targi Książki w Krakowie. Będę!

Dzisiaj w końcu nadszedł czas na recenzję debiutu, wobec którego pokładałam naprawdę spore nadzieje. Jak wyszło? Czytajcie dalej!

W pierwszej książce autorstwa Gabrieli Pawliny trafiamy w serce Beskidu Niskiego, zdecydowanie zbyt rzadko wykorzystywanego w literaturze. To właśnie tam rozpoczyna się historia, która trzyma w napięciu od pierwszych stron aż do końca!

Na terenie wysiedlonej łemkowskiej wsi zostaje znalezione ciało młodej dziewczyny, starannie owinięte folią i ułożone w nienaturalnej pozycji. Komisarz Robert Ceglarski musi skrócić swój urlop, żeby poprowadzić śledztwo, które szybko zaczyna przypominać prawdziwy koszmar; ta sieć tajemnic, przemilczeń i lokalnych powiązań zdaje się nie mieć końca. A gdy do sprawy dołącza Aleksandra Wysocka, ekspertka od poszukiwań zaginionych osób i ktoś, z kim Ceglarskiego łączy niejedno wspomnienie, robi się jeszcze ciekawiej, a akcja nabiera tempa.

„Trzy” to mocny, dopracowany debiut, w którym napięcie łączy się z refleksją nad ludzką naturą, winą i tajemnicami, które nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego. To nie tylko kryminał, to przede wszystkim zaskakująca historia o emocjach, przeszłości i granicach człowieczeństwa.

Gabriela Pawlina udowadnia, że ma świetne pióro, a ja z niecierpliwością czekam już na jej kolejną książkę. Polecam z całego serduszka!

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @filiamrocznastrona 

#kącikniedzielnychrecenzji #recenzjaksiążki #czytajpolsko #czytampolskieksiążki #czytampolskichautorów #polskiebookstagramy #jesieńnabookstagramie #kochamczytac #książkoholizm
Przyznajcie się, kto jest okładkową sroką i ni Przyznajcie się, kto jest okładkową sroką i nie przejdzie obojętnie obok pięknego wydania?

W przypadku serii „Czerwony ptak” najpierw kupiła mnie okładka, ale to opis pierwszego tomu „Wilczy dwór” sprawił, że naprawdę chciałam poznać tę historię. I całe szczęście, choć początek był zaskakująco trudny, jednak wojna, obóz, eksperymenty na ludziach to zdecydowanie nie moja bajka, ale nawet mimo tego - przepadłam totalnie.

To opowieść o dwóch mężczyznach, których nie powinno połączyć absolutnie nic. Jeden to więzień, drugi jego oprawca, a mimo to spotykając się w najgorszym możliwym miejscu na świecie, los postanawia inaczej. Z tej znajomości rodzi się coś, co trudno jednoznacznie nazwać, to mieszanina nieufności, wdzięczności, a później czegoś znacznie głębszego. Chociaż mnie tak mocno pachnie syndromem sztokholmskim, zwłaszcza na początku.

Autorka stworzyła świat pełen emocji, moralnych szarości i wewnętrznych walk, w którym granica między dobrem, a złem coraz bardziej się zaciera.
I choć „Wilczy Dwór” nie jest książką idealną, to przeczytałam go z zapartym tchem. To jedna z tych historii, przy której zapomina się o całym świecie.

A i najważniejsza informacja - koniecznie miejcie drugi tom pod ręką, bo kończy się tak, że od razu chce się po niego sięgać. I to nawet wtedy, gdy na zegarze jest już dawno po północy, a rano trzeba wstać po pracy.

Na blogasku czeka jeszcze szersza recenzja, a powstała we współpracy barterowej z @hardewydawnictwo 

#recenzjaksiążki #czytamirecenzuję #jesienneklimaty #jesieńnabookstagramie #czytajpolsko #czytampolskieksiążki #polskiebookstagramy #czytambolubię
Czytaliście serię Kolory Zła? W najbliższą ś Czytaliście serię Kolory Zła? W najbliższą środę swoją premierę będzie miała „Zieleń”, a chociaż po cichu wciąż marzę o Różu (już oczyma duszy mojej widzę tę energetyczną okładkę!), to dałam się całkowicie pochłonąć barwie spokoju, która w rękach Małgorzaty Oliwii Sobczak nabiera zupełnie nowego znaczenia, stając się symbolem zepsucia, toksyczności i mroku.

Tydzień temu miałam ogromną przyjemność spotkać autorkę na Krakowskim Kryminalnym @festiwalkrajm Byłam jedną z pierwszych osób w kolejce, trzymając świeżutki egzemplarz Zieleni, kiedy zobaczyłam jej zachwyt! Przez chwilę po prostu wpatrywała się w książkę, przecież już którąś z kolei, po raz pierwszy trzymaną w jej rękach. Tyle dumy i radości w jednym spojrzeniu! A ja, po powrocie do domu, niesiona tym zachwytem, pochłonęłam „Zieleń” jednym tchem. I też przepadłam!

To już szósty kolor zła, a autorka wciąż trzyma poziom (a może nawet go podnosi!). Zgadzam się z jej mężem - to najlepsza część serii.
Prokurator Leopold Bilski debiutuje w nowej roli, świeżo upieczonego tatusia małej Liwii, który próbuje połączyć życie rodzinne z pracą, gdy w Sopocie zostają odnalezione fragmenty ludzkiego ciała. Kobiecego.

Znów ważną rolę odgrywa fascynujący wątek ekologii sądowej, a retrospekcje z końcówki lat 80. przenoszą czytelnika w czasy beztroski, muzyki i pierwszych miłości. Tak bardzo w moim klimacie!

„Zieleń” to historia kompletna, pięknie dopracowana, pełna emocji, napięcia i refleksji. Sopot jeszcze nigdy nie był tak tajemniczy, a spokój tak złudny.

„Zieleń” to książka, której się nie czyta, ją się po prostu przeżywa całą sobą! GENIALNA!

Premiera w najbliższą środę (choć Empik już ją ma), szersza recenzja czeka już na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @wydawnictwo_wab

#kącikniedzielnychrecenzji #koloryzła #czytamirecenzuję #recenzjaksiążki #recenzentkaksiążek #czytelniczka #książkara #książkoholiczka
Zaobserwuj na Instagramie
madusia 2025 ©
  • Facebook
  • Instagram
Back to top