poprostumadusia.pl

blog o książkach, podróżach i Krakowie

Alt Sidebar
Random Article
Search
  • Podróże
  • Lifestyle
  • Książki
  • Jedzenie
  • Kraków
  • Rowerem
  • Podróże
  • Lifestyle
  • Książki
  • Jedzenie
  • Kraków
  • Rowerem

No Widgets found in the Sidebar Alt!

  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Sztuka i miłość” Nick Trend – recenzja

    24/11/2025 /

    Moim największym tegorocznym odkryciem jest sztuka! Od dawna intrygowały mnie biografie artystów, ale w tym roku czytam zdecydowanie więcej na ten temat, bo i też stał się mocno trend, co przekłada się na sporą liczbę interesujących książek. I dzisiaj o…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Wenecja. Dzieje morza i lądu” Alessandro Marzo Magno – recenzja

    23/11/2025 /

    Ależ śniegu napadało w Krakowie! Od piątku jest biało i rozpływam się w zachwytach nad tym, jak wszystko prezentuje się magicznie. I zupełnie mi nie przeszkadza, że zaraz to wszystko spłynie z deszczem - jest pięknie i kropka. Dla przeciwwagi…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Najmilsi” Wojciech Chmielarz, Jakub Ćwiek – recenzja

    21/11/2025 /

    Przyznam się szczerze, że czasem zdarza mi się specjalnie wybrać tańszy pociąg, który jedzie dłużej, żeby sobie spokojnie poczytać. A odkąd pojawiła się strefa ciszy, to już w ogóle jestem ukontentowana i mogę podróżować godzinami w takich warunkach. Chociaż ostatnio…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Ta jedna ciotka. Na litość boską!” Mateusz Glen – recenzja

    20/11/2025 /

    "Pierwsza polska powieść pielgrzymkowa" to mocno krzyczący nagłówek z okładki najnowszej książki cyklu o Tej jednej ciotce autorstwa Mateusza Glena. Przyznam się od razu szczerze, że nie jestem największą fanką tego całego konceptu, ale jako rodowita częstochowianka MUSIAŁAM po nią…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Mroczna laguna” Jo Morey – recenzja

    18/11/2025 /

    Kiedy za oknem listopadowy wieczór rozpościera swój wątpliwy czar, dobrze jest przenieść się czytelniczo w nieco ładniejsze rejony. Dzisiaj proponuję podróż do zielonego raju, którym jest malownicze Belize, aczkolwiek skrywa też ono swoje niebezpieczne oblicze. "Mroczna laguna" to jeden z…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Kraków

    Zaczytana Madusia: „Nic takiego” Katarzyna Puzyńska – recenzja

    17/11/2025 /

    Niezwykle ciężko jest się autorom wyrwać ze stworzonej przez siebie bezpiecznej przystani, którą są wielotomowe serie. Jeśli kilka pierwszych okaże się sukcesem, to zaufane grono fanów potrafi wybaczyć każde szaleństwo i wypatrywać z nadzieją każdego kolejnego tomu. Tym mocniej szanuję…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Ptaki w klatce” Faridah Abíké-Íyímídé – recenzja

    16/11/2025 /

    I chociaż rzadko wspominam o nich na blogasku, to książki z motywem dark academia stanowią moje wielkie guilty pleasure. Stanowią idealną odskocznię od mroczniejszych klimatów, które ostatnio nieco mnie nużą swoją powtarzalnością i schematycznością, przez co coraz częściej sięgam po…

    czytaj dalej
    By Madusia
  • Książki

    Zaczytana Madusia: „Złotowłosa” Wojciech Chmielarz – recenzja

    13/11/2025 /

    Z twórczością Wojtka Chmielarza mam wyjątkowo burzliwą relację. Komisarz Mortka to niemalże mój crush i każdy tom jego przygód biorę w ciemno, nieważne na jakie manowce go autor sprowadzi - a ostatnio mocno testował moją cierpliwość i uwielbienie. Jeśli jednak…

    czytaj dalej
    By Madusia
123

Kilka słów o mnie

książki.
podróże.

a w skrócie:
obecnie w Krakowie.
lat 38.
oczy niebieskie.

w razie pytań:
kontakt@poprostumadusia.pl

Tagi

andaluzja (16) andora (2) beskidy (2) bieszczady (4) chorwacja (24) czechy (5) galicja (6) grecja (2) góry (35) hiszpania (33) jaskinia (3) jezioro (11) jura (6) kantabria (1) kastylia - la mancha (8) kastylia-leon (1) korona gór polski (15) kraj basków (3) kujawsko-pomorskie (3) la rioja (2) lombardia (4) mazury (5) miasto (53) mierzeja wiślana (6) morawy (3) morze (37) pieniny (2) podlasie (2) podsumowanie (5) polska (63) premiera (104) recenzja (299) stolice europejskie (6) sudety (8) szlak orlich gniazd (3) słowacja (3) tatry (9) toskania (11) warmia (4) wiatraki (4) włochy (17) zamek (11) zapowiedzi (41) zea (5) żagle (18)

Archiwa

Meta

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

poprostumadusia

Jakie nastroje na ostatni tydzień listopada? Odpal Jakie nastroje na ostatni tydzień listopada? Odpalacie już świąteczny klimat? Ja tkwię po same uszy w robocie, bo Black Week, bo prezenty, bo milion innych spraw - nawet na siłownię nie muszę chociaż, bo w pracy spokojnie wyrabiam po 10 000 kroków.😆

Jeśli jesteście na etapie szukania prezentów, to mam dzisiaj książkę, która idealnie sprawdzi się w tej roli!

W „Sztuce i miłości. Opowieściach o namiętnościach, skandalach i obsesjach” znajdziecie 29 miniaturek, które pokazują, jak relacje artystów z ich muzami – romantyczne, platoniczne, odległe albo zupełnie niemożliwe – odciskały się na obrazach, fotografiach czy rzeźbach. Każda z tych historii to małe okno na świat emocji, które przetapiają się w sztukę, udowadniając, jak wielki mają wpływ na samo tworzenie.

Trend prowadzi nas przez galerie najróżniejszych odcieni miłości z lekkością i pasją, czerpiąc garściami ze skarbnicy swojej wiedzy. Dzięki temu stworzył książkę, od której naprawdę trudno się oderwać, aczkolwiek spora też zasługa pięknych reprodukcji dzieł, które pozwalają dostrzec detale często pomijane przy pierwszym spojrzeniu. I nagle te najbardziej znane obrazy zaczynają mówić zupełnie nowym głosem! 

Ta książka jest piękna pod każdym względem - w zachwycającym wydaniu kryją się absolutnie dzieła sztuki. Dosłownie i w przenośni!

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @wydawnictwoznakpl 

#recenzjaksiążki #czytamirecenzuję #ksiazkanaprezent #książkanadziś #recenzujęksiążki #polskiebookstagramy #czytanietopasja #jesieńnabookstagramie #jesienneklimaty #polskibookstagramer #blogerkaksiążkowa
Byliście kiedyś w Wenecji? To jedno z tych miejsc, Byliście kiedyś w Wenecji? To jedno z tych miejsc, które za każdym razem pokazuje zupełnie inne oblicze. Byłam tam już dwa razy, w tym raz z dłuższym noclegiem na wyspie, dzięki czemu mogłam poczuć prawdziwy, cichy rytm miasta, gdy jednodniowi turyści odpływają. A i tak książka „Wenecja. Dzieje morza i lądu” bardzo mnie zaskoczyła.

Za pocztówkową fasadą kryje się historia pełna zwrotów akcji, morskiej potęgi i nieoczywistych wątków, które przez wieki kształtowały cały basen Morza Śródziemnego. Wenecja trzęsła okolicą bardziej, niż może się wydawać na pierwszy rzut oka, począwszy od Cypru, przez Dalmację aż po Kretę.

Zaskakująco najbardziej urzekł mnie fragment o Palmanovie, idealnym mieście, które też miałam okazję odwiedzić. Jeśli lubicie miejsca inne niż wszystkie, koniecznie dopiszcie je do listy.

Mimo wyglądu, to nie jest sucha, historyczna cegła. To opowieść, która wciąga jak najlepsza powieść. Krótkie rozdziały, mnóstwo anegdot, lekki styl, a przede wszystkim ta niesamowita umiejętność autora, by wyczarować historię z fragmentu muru czy niemal niewidocznego detalu architektonicznego.

Wenecja to jednak przede wszystkim ludzie - ci, którzy ją tworzyli i ci, których zaczyna boleśnie brakować. Wieczorami miasto pustoszeje w tempie, które daje do myślenia. Turystyczna presja, wyludnienie, zbyt wiele odwiedzających i zbyt mało mieszkańców - współcześnie miasto też boryka się z wieloma problemami.

„Wenecja. Dzieje morza i lądu” to idealne połączenie powieści, przewodnika i historycznej opowieści. Piękna, mądra, wartościowa książka, a złota okładka zachwyca od pierwszego wejrzenia. Polecam z całego serduszka każdemu, kto kocha to miasto lub dopiero chce je lepiej poznać. 

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @znak_koncept 

#kącikniedzielnychrecenzji #recenzjaksiążki #czytamirecenzuję #polskiebookstagramy #takczytam #książkoholiczka #recenzentkaksiążek #recenzentka #czytelniczka #czytamwszędzie
Jak zapatrujecie się na książki pisane w duetach? Jak zapatrujecie się na książki pisane w duetach? Osobiście nie przepadam za nimi, ale wiadomo, że od każdej reguły są wyjątki. I dzisiaj recenzja jednego z nich!

Były korespondent wojenny marzy o ciszy i spokoju, więc zupełnie nie spodziewa się, że trafiając do biura w bytomskiej kamienicy,  będzie się działo więcej niż na niejednej misji. Marcin Lorenc chciał tylko napisać książkę, a dostał chaos, dziwaków na każdym piętrze i poziom adrenaliny, który spokojnie wystarczyłby na trzy wojny. A przecież Bytom to podobno najmilsze miasto w Polsce.

W „Najmilszych” Chmielarz i Ćwiek udowadniają, że największą siłą opowieści są ludzie. Lokatorzy tej kamienicy to galeria barwnych osobowości, dzięki którym akcja pędzi na złamanie karku. A narratorem w tym całym chaosie jest duch jednego z mieszkańców, który domaga się odkrycia prawdy o swojej śmierci. Tu naprawdę może się wydarzyć wszystko.

I o dziwo, to działa! Nawet gdy historia zahacza o absurd, całość składa się na świetny, oryginalny kryminał, od którego trudno się oderwać. To idealna książka na jesienne wieczory, bowiem grzeje lepiej niż kocyk, bawi, trzyma w napięciu i funduje ocean endorfin, zwykle brakujących nam w listopadzie.

A moją ulubioną postacią jest gangster-coach. Tak, BYTOM MA TAKICH. I tak, jego metody są niezwykle skuteczne. I absolutnie szalone. 

Kupuję ten klimat! Podoba się dla mnie! Czytajcie!

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @wydawnictwo_wab 

#recenzjaksiazki #czytamirecenzuję #czytampolskieksiążki #czytampolskichautorów #czytajpolsko #polskiebookstagramy #polskibookstagram #czytaniejestsuper #czytamkryminały #ksiazkanadzis #ksiazkanaweekend
Czy pielgrzymka może być tematem komedii? Mateusz Czy pielgrzymka może być tematem komedii? Mateusz Glen udowadnia, że tak wysyłając Tą Jedną Ciotkę na taką właśnie wyprawę! Zapnijcie pasy, bo to prawdziwa jazda bez trzymanki.

Ciotka, Beata i Kubuś ruszają pieszo z Gdyni do Częstochowy, a pomimo doskonałego przygotowania (Ciotka i jej wypchane walizy!), to nikt nie mógł przewidzieć ukąszenia żmii, rękoczynów Ciotki wobec burmistrza ani też najważniejszego - zaginięcia Czarnej Madonna, będącej celem rokrocznych sierpniowych pielgrzymek do Częstochowy.

I kto ratuje sytuację? Oczywiście CIOTKA.
W przebraniu zakonnicy, z tupetem, znajomościami i pełnym przekonaniem, że świat trzeba naprawić natychmiast. Nie straszny jej koncert na Błoniach czy tajne akcje w klasztorze, a wszystko to utrzymane w konwencji totalnego absurdu i humoru,, przy którym trudno powstrzymać łzy śmiechu.

Ta książka to świetna parodia współczesności- pełna szczerości, czułości, prześmiewczego tonu, ale i refleksji o samotności, przemijaniu i potrzebie bliskości. A sama Ciotka, no cóż. Bywa irytująca, bywa urocza, ale jedno jest pewne - nie da się o niej zapomnieć. Chociaż czuję, że raczej byśmy się nie polubiły.

Jako rodowita częstochowianka daję okejkę! Czytajcie! 

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @znakjednymslowem 

#recenzjaksiazki #recenzentkaksiążek #czytamirecenzuję #czytajpolsko #czytampolskichautorów #zdjeciedlaksiazki #ksiazkoweklimaty #polskibookstagram #polskiebookstagramy #polskibookstagramer
Co powiecie na zamianę szarej codzienności na życi Co powiecie na zamianę szarej codzienności na życie w pięknym Belize? Brzmi jak marzenie c’nie?

W „Mrocznej lagunie” to marzenie szybko przeobraża się w niepokojącą i emocjonalną podróż, od której naprawdę trudno się oderwać.

Laelia Wylde wraz z partnerem i dziećmi ucieka od wielkomiejskiego chaosu, by zaopiekować się schorowanym ojcem, a także by wreszcie spełnić swoje kulinarne marzenie o własnej restauracji. Belize to jednak nie tylko piękne plaże, a życie w prawdziwej dżungli ma swoje reguły - surowe, niebezpieczne i absolutnie nieprzewidywalne.

Nie spotkałam jeszcze takiej książki, bowiem autorka pokazała świat osoby niedosłyszącej. Dialogi są zapisane tak, jak Laelia je słyszy, pozbawione sylab i niepełne, dzięki czemu robią ogromne wrażenie, sprawiając, że dosłownie wchodzimy w jej perspektywę. Tak proste, a tak poruszające! Genialne, naprawdę!

W tej historii nic nie jest oczywiste: ani relacje rodzinne, ani bezpieczeństwo bohaterów czy nawet to, komu można zaufać. Dżungla staje się tu pełnoprawnym bohaterem, kapryśnym, dzikim, pięknym i groźnym jednocześnie, nie biorącym jeńców i nie pytającym o zdanie. Raj szybko okazuje się pułapką, w której niezwykle łatwo można się zagubić. I nie odnaleźć.

„Mroczna laguna” to mocny thriller psychologiczny o miłości, zdradzie, chciwości i walce o siebie, szczególnie wtedy, gdy los wydaje się grać przeciwko nam. Lealia zaś to bohaterka, która zostaje na długo w naszej pamięci. Zdecydowanie warto ją poznać!

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @wydawnictwosoniadraga 

#recenzjaksiążki #recenzujęksiążki #zdjeciedlaksiazki #jesienneklimaty #ksiazkanadzis #książkanajesień #polskiebookstagramy #czytaniejestfajne #kochamczytać
Jak Wam mija poniedziałek? W Krakowie deszczowo, c Jak Wam mija poniedziałek? W Krakowie deszczowo, ciemno, zimno, mnie męczy gorączka przed okresem i wahania nastrojów godne divy operowej. Łatwo nie jest, ale moje motto ostatnich dni - „małymi kroczkami” - sprawdza się doskonale!

Kasia Puzyńska porzuciła ostatnio bezpieczne Lipowo i zaprezentowała nową serię kryminalną, którą rozpoczyna powieść „Nic takiego” - tytuł mocno przewrotny, chciałoby się rzec.

Historia zaczyna się klasycznie: od denata, który w Prologu jeszcze żyje i dzieli się przeczuciem nadciągającej śmierci. I to on zrzuca na czytelnika pierwsze zadanie: kto zawinił? Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, gdy wychodzi na jaw, że mężczyzna i tak był śmiertelnie chory, a tuż przed śmiercią planował zmienić testament. I kluczowe pytanie - czy zmienił?

W centrum śledztwa stoi duet podkomisarzek z piaseckiej komendy - Michalina Murawska powracająca do podwarszawskiej jednostki oraz Kaja „Piggy” Dalke - kobieta mocno specyficzna, nieoczywista, momentami irytująca (zarówno Michalinę, ale mnie chyba bardziej). Jednak kontrast między nimi robi robotę, chociaż nie wszystko od razu zagrało.

Do tego dochodzi charyzmatyczny prokurator Grzegorz Hala z własnym bagażem tajemnic i anonimów, które mogą wywrócić jego życie do góry nogami. A jakby tego było mało, to w sprawę miesza się podcasterka, której nic nie ogranicza i która potrafi wywołać więcej chaosu niż niejeden policjant. Szczególnie że jest też powiązana ze sprawą osobiście. Strasznie tu momentami gęsto się robi.

„Nic takiego” jest przykładem nie tylko ciekawego kryminału, ale także rozwoju samej autorki, która z coraz większą precyzją i głębią kreśli psychiczne aspekty postaci. Wszystko to perfekcyjnie uzupełnia swoimi charakterystycznym lekkim piórem, które pozwala nam się nie pogubić w nadmiarze bohaterów i zwrotach akcji.

„Nic takiego” to naprawdę COŚ, aczkolwiek w moim serduszku nadal tkwi Lipowo. Widzę tu jednak ogromny potencjał na bardzo mocną serię. Zdecydowanie warto mieć ją na uwadze!

Szersza recenzja czeka na blogasku, a powstała we współpracy barterowej z @proszynski_wydawnictwo 

#recenzjaksiążki #recenzentka #takczytam #polskiebookstagramy #czytajpolsko #książkoholiczka
Zaobserwuj na Instagramie
madusia 2025 ©
  • Facebook
  • Instagram
Back to top